ناله

در اين ساعات خيلي در وضع ناله به سر مي‌برم . كلي غُر دارم و از آن‌جا كه غُر زدن زياد با عادات و اخلاق مردانه جور درنمي‌آيد سعي در مخفي كردن‌شان در جايي از مغز كه مخصوص اين خرت وپرت‌هاست دارم گرچه تا مقدار زيادي خودخوري واكنش طبيعي‌ست كه خوشبختانه سفيدي مويم را در اين چند سال – بر عكس علي كه دوست صميمي‌ست و قسمتي از موهايش به سفيدي مي‌زند آن هم در بيست و سه سالگي – به همراه نداشته ، خدا را شكر . از اين‌كه شب شدن روز و روز شدن ِ شب از سقوط پشه‌اي كه مست ِ پيف‌پاف شده و به زمين مي‌رسد، زودتر مي‌گذرد ، سخت نگرانم هر چند مي‌دانم ايستادن زمان هم برايم دردي را آن‌چنان دوا نخواهد كرد اگر خود دردي نباشد .