براي من، هميشه بي‌جواب مانده است اينكه دليل علاقه‌ام و علاقه‌ي خيلي از ما به عكس‌هاي سياه و سفيد با وجود عنصري چون رنگ و زيبايي‌هاي ان، چيست. لزومي هم ندارد واقعن دنبال دليل‌اش باشيم كه لذت ديدن خيلي از عكس‌هاي سياه‌وسفيد بدون واسطه سيراب‌مان مي‌كند. تصورش سخت است در دنيايي موازي دنياي ما، يا اصلن زماني كه بوده‌ايم و به خاطر نداريم، همه چيز را نه رنگي كه سياه و سفيد ديده‌ايم/مي‌بينيم، دنيايي كه در تصرف رنگ‌ها نيست و يا مغزي كه قدرت پردازش آن‌ها را نداشته/ندارد. و حالا در نيمه شبي عكس‌هاي آقاي جوزف بهانه‌اي است براي رسوخ به لايه‌هاي ناخوداگاه اين ذهن.
+ Josef Hoflehner
No comments:
Post a Comment